Uroczystość Objawienia Pańskiego

06.01.2015r.

     „A oto gwiazda,(...) szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. (...)Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon”( Mt 2, 9b,11).
     6 stycznia obchodzimy w Kościele uroczystość Objawienia Pańskiego, nazywaną w naszym kraju świętem Trzech Króli, czasami świętem Epifanii. Epifania oznacza objawienie się, ukazanie. Jest to jedno z najstarszych świąt obchodzonych w Kościele katolickim związanych z narodzinami Zbawiciela. Jezus objawia się jak śpiewamy w pieśni, mędrcom, poganom, którzy przybyli ze Wschodu. W dawnej Polsce święto Trzech Króli było nazywane także szczodrym dniem. Jak możemy usłyszeć w Ewangelii przeznaczonej na tę uroczystość mędrcy, gdy znaleźli Dziecię i Maryję oddali Mu pokłon i złożyli dary. Na pamiątkę tego dnia, w którym mędrcy znaleźli Dziecię i złożyli Mu dary w wieczór poprzedzający uroczystość rozdawano prezenty nazywane „szczodrakami”.
     Kim byli ci, których my nazywamy Trzema Królami? Tak naprawdę to do końca nie wiadomo. Zapewne byli ludźmi dociekliwymi, szukającymi prawdy, potrafiącymi odczytywać znaki czasu. Nie lękali się trudnych wyzwań. Dlaczego? Szukali prawdy, chcieli znaleźć w swoim życiu Boga. A gdy na niebie pojawił się znak, mogący świadczyć o tym, że Ten, który był przez tyle pokoleń oczekiwany przyszedł na świat nie lękali się zostawić dotychczasowego życia i wyruszyć w drogę.
     Nie byli na tej drodze sami. Prowadziła ich gwiazda. Doskonale uświadamiali sobie cel swej wędrówki – zobaczyć to niezwykłe Dziecię. Ale czy tylko zobaczyć? Nie. Jak czytamy w Ewangelii św. Mateusza „A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon” ( Mt 2, 9b-11).
     Kim zatem byli Mędrcy ze Wschodu? Ludźmi bardzo pokornymi. Praktycznie osiągnęli cel swej wędrówki, zobaczyli Dziecię, o którym tyle czytali słyszeli. Jednak ich pokora i otwarte serca sprawiły, że w tym Maleńkim Dziecięciu, narodzonym w tak ubogich warunkach dostrzegli Pan, uznali Jego wielkość, więc oddali Mu pokłon. Doświadczyli niezwykłej radości spotkania z Tym, którego szukali i wielką łaskę wiary. Przynieśli też Nowonarodzonemu dary, złoto, kadzidło i mirrę. Co te dary oznaczają?
     „Dar złota to znak wyrzeczenia się władzy, uznania Boga jako jedynego Pana i Króla. Wyrzeczenia się nienasyconego pragnienia władzy i dominacji nawet w drobnych sprawach życia codziennego i powierzenia się Panu. Kadzidło może oznaczać wyrzeczenia się pychy i próżności. Rozpoznawanie fałszywych bogów, wyrzeczenia się bożków pieniędzy, wygody, małych satysfakcji, które koncentrują nas na samych sobie i przeszkadzają w zwróceniu do Boga i zauważeniu bliźniego. Trzeci dar jest najbardziej radykalny, to mirra, ofiara z życia, powierzenie i oddanie wszystkiego co o nas stanowi. Oddawanie życia chwila po chwili, przyjęcie śmierci i cierpienia”. /za: http://www.siostry-sc.pl/articles/191/n/169/.
     Czy radość ze spotkania z Nowonarodzonym Panem stała się już naszym udziałem? Czy spotkaliśmy Go w naszym życiu? A może jeszcze tak naprawdę nie zaczęliśmy Go szukać? Może tak jak Mędrcy ze Wschodu powinniśmy już dziś wyruszyć na niezwykły szlak, by doświadczyć radości spotkania z Nowonarodzonym.
     A gdy już Go znajdziemy co złożymy w darze? W jednej z kolęd śpiewamy:
„Tak, jak każą nam kapłani ,Damy dar troisty: Modły, pracę niosąc w dani, I żar serca czysty.
To kadzidło, mirrę, złoto. Niesiem, Jezu szczerze, Co dajemy Ci z ochotą, Od nas przyjm w ofierze”.
     Na pamiątkę darów złożonych Jezusowi przez Mędrców święci się 6 stycznia w kościołach kadzidło i kredę. Poświeconą kredą wypisuje się na drzwiach domu K †M †B oraz rok. Litery te odczytywane są jako inicjały imion Mędrców , albo jako noworoczne błogosławieństwo: Christus Mansioni Benedicat - Niech Chrystus błogosławi temu domowi.
     6 stycznia obchodzimy także Dzień Pomocy Misjom oraz Światowy Dzień Misyjny Dzieci. Został on ustanowiony w 1949 roku przez papieża Piusa XII. Jest to również święto patronalne Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci .W Polsce było ono obchodzone po raz pierwszy w 1984.
     Związana jest z nim akcja Kolędnicy Misyjni. Polega ona na tym, że dzieci wędrując po domach zanosząc do nich nowinę o Narodzeniu Bożej Dzieciny zbierają ofiary, które przeznaczone są na pomoc dla ich rówieśników żyjących w krajach misyjnych. W tym roku ofiary te przeznaczone są dla dzieci z Indii i Togo.
     Od kilku lat w Polsce organizowane są Orszaki Trzech Króli. To radosny czas świętowania narodzenia Pana, doskonała okazja do pogłębienia wiedzy religijnej. To wielkie święto, w którym uczestniczą całe rodziny, doskonała okazja do wspólnego świętowania i spędzenia czas.
     Niech betlejemska gwiazda rozświetla drogi naszego życia i tak jak Mędrców ze Wschodu prowadzi skutecznie do Jezusa.


Warto przeczytać- warto obejrzeć!

http://kosciol.wiara.pl/doc/490676.Kacper-Melchior-Baltazar-czyli-Trzej-Krolowie-na-audiencji
http://dziennikparafialny.pl/2014/orszak-trzech-kroli-czyli-radosne-swietowanie-objawienia-panskiego/
http://sanktuariapolskie.info/wiadomosci/2948/solidarnosc-z-polskimi-misjonarzami-w-uroczystosc-objawienia-panskiego
http://www.liturgia.pl/artykuly/Komentarz-na-swieto-Epifanii.html
http://orszak.org/
http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/01-06.php3
http://www.katolik.pl/trzej-krolowie---objawienie-i-legenda--,2646,416,cz.html