Uroczystość Wszystkich Świętych u św. Rocha

01.11.2024r.

„Błogosławieni ubodzy w duchu...
Błogosławieni czyniący pokój...
Błogosławieni czystego serca...
Błogosławieni...”

     1 listopada po raz kolejny w naszym życiu przeżywaliśmy uroczystość Wszystkich Świętych.
     Obchody uroczystości Wszystkich Świętych sięgają swoimi korzeniami do pierwszych wieków chrześcijaństwa, kiedy to oddawano cześć męczennikom, którzy oddali swe życie dla Chrystusa, jednak nie byli wymieniani w martyrologiach miejscowych, ani w kanonie Mszy Świętej. Kiedy w 610 roku papież Bonifacy IV otrzymał od cesarza starożytną świątynię Panteon przeniesiono tam liczne relikwie męczenników. Powstało w ten sposób miejsce kultu, kościół pw. Matki Bożej Męczenników, którego tytuł w VIII wieku rozszerzono o wszystkich sprawiedliwych. W 835 roku papież Jan XI ustanowił odrębne święto ku czci Wszystkich Świętych i polecił obchodzić je 1 listopada. Obchodzimy je po dzień dzisiejszy.
     Tradycyjnie w tym dniu o godz. 14:00 przy ołtarzu polowym koło Diecezjalnego Sanktuarium Świętego Rocha sprawowana była Msza św. w intencji zmarłych spoczywających na naszym cmentarzu. Mszy św. przewodniczył ks. kan. Krzysztof Ordziniak, współcelebransem był ks. Paweł Brylak, który wygłosił homilię.
     Kaznodzieja zaznaczył, że zgromadziła na uroczystość, w której Kościół czci Wszystkich Świętych, którzy wyprzedzili nas w drodze do Pana. Podkreślił, że przeżywane święto jest radosne, gdyż wspominamy w nie świętych i błogosławionych, nie tylko tych znanych, wyniesionych na ołtarze, ale tych, których nie znamy z imienia i nazwisk. Kaznodzieja podkreślił, że święci to ludzie, którzy żyli zgodnie z prawem Bożym, realizowali swoje powołanie, zrealizowali plan Boże względem nich wiernie i do końca. Zaznaczył, że takimi ludźmi mogli być ci, których znaliśmy, a których świętości nie dostrzegaliśmy, bo uważaliśmy ich życie za proste i zwyczajne. Kontynuując ks. Paweł zachęcał zebranych do refleksji o naszym powołaniu do świętości, które jest naszym podstawowym powołaniem niezależnie od tego kim jesteśmy i czym się zajmujemy. Zaakcentował, że świętość można osiągnąć poprzez codzienność, przez uświęcenie codziennych spraw, poprzez ofiarowanie wszystkiego co robimy Bogu. Przywołując postać św. Maksymiliana Kolbe ks. Paweł wskazał, że jest on dla nas przykładem nie poddawania się złu, szerzącemu się wokół nas, ale dawania świadectwa o Chrystusie. Zwrócił uwagę, że poprzez codzienne proste gesty możemy doprowadzić ludzi w najbliższym naszym otoczeniu do przekonania, że warto być uczniem Chrystusa, bo bycie Jego uczniem oznacza dobro.
     Ks. Paweł wskazał, że recepta na świętość jest zawarta we fragmencie Ewangelii, której słuchaliśmy podczas tej Mszy św. Podkreślił, że w ośmiu błogosławieństwach zawarty jest sens chrześcijańskiego życia i przestrzeń, gdzie można spotkać Boga. Współczesny świat proponuje nam inne wartości, takie które nie dają pełni szczęści. Natomiast droga błogosławieństw to droga do świętości czyli wiecznego szczęścia. Kaznodzieja zachęcał, by program zawarty w ośmiu błogosławieństwach stał się programem naszego życia, ale także byśmy zapragnęli w tym wyjątkowym dniu osiągnięcia świętości. Zachęcał do refleksji nad swoim życiem, nad tym, czy jesteśmy miłosierni, sprawiedliwi, czy nie ma w nas obawy przed tym, że świat może nas odrzucić. Ważne byśmy wiedzieli, że krocząc drogą błogosławieństw postępujemy słusznie.
     Kończąc ks. Paweł powiedział: „ My też możemy zapałać pragnieniem świętości i ją osiągnąć. Wystarczy całe życie zawierzyć Bogu i z całych sił starać się żyć Ewangelią na przekór czasom, opiniom, pokusom łatwizny. Proste i szalenie trudne zarazem. Jednak jakże skuteczne na drodze do zbawienia, w drodze do Królestwa Bożego. My też możemy być świętymi. Amen”. Wiele ważnych, wartych pogłębionej refleksji słów wybrzmiało w tej homilii. Być może w sercach licznie zebranych na Cmentarnym Wzgórzu zrodziło się pytanie, czy droga którą kroczę jest drogą ku świętości.
     Podczas tej Eucharystii Pan zastawił dla nas stół i zaprosił nas na ucztę. Wielu skorzystało z zaproszenia i przyjęło Go do swego serca ofiarując jednocześnie swoim bliskim zmarłym dar modlitwy i odpustu.
     Po Mszy św. cmentarnymi alejkami przeszła procesja żałobna połączona z modlitwami za zmarłych. Przy pierwszej stacji modliliśmy się za zmarłych biskupów, kapłanów, diakonów, braci i siostry zakonne. W sposób szczególny polecaliśmy kapłanów, którzy posługiwali w naszej wspólnocie parafialnej.
     Druga stacja była miejscem modlitwy za zmarłych rodziców , dziadków, braci, siostry, dzieci, krewnych, przyjaciół, dobrodziejów.
     Kolejna stacja stała się okazją do modlitwy za wszystkich zmarłych a także za naszych sąsiadów.
     Czwarta stacja stała się okazją do modlitwy za wszystkich zmarłych spoczywających na naszym cmentarzu, za poległych i ofiary wojen.
     Przy ostatniej stacji modliliśmy się za na stojących nad grobami swoich bliskich, prosząc o to byśmy odchodząc z tego świata byli przygotowani na spotkanie z Bogiem.
     O godz. 19:00 w sanktuarium ks. Paweł poprowadził modlitwę różańcową z wypominkami za zmarłych.
     Listopadowe dni, gdy przyroda przypomina nam o przemijaniu, gdy częściej podejmujemy refleksje nad celem i sensem naszego życia prośmy Pana, abyśmy uwierzyli, że także każdy z nas jest wezwany do świętości i nie lękali się wkroczyć na drogę prowadzącą do szczęścia nieprzemijającego…
     Piękna pogoda zachęcała do spacerów, do zatrzymania się na chwilę refleksji, modlitwy, zadumy. Wraz z dymem kadzidła i palących się lampek popłynęła ku niebu modlitwa: Wieczny odpoczynek racz Im dać Panie.... Tysiące lampek, kwiatów symbolizują naszą pamięć, ale i Życie, Życie które trwa wiecznie...


Zdjęcia