Chorzy, starsi, niepełnosprawni
u św. Rocha

11.08.2024r.

„Rochu święty, chorych ludzi
Osobliwszy Patronie:
Racz mieć życie wszystkich ludzi
W twojej dzielnej obronie”( z pieśni)

     Sierpniowe dni to dla naszej parafii czas szczególny, czas przygotowań do uroczystości odpustowych ku czci św. Rocha. 7. sierpnia, tak jak nasi przodkowie, rozpoczęliśmy nowennę do naszego Patrona połączoną z naukami rekolekcyjnymi. W tym samym dniu rozpoczęły się XIII edycja spotkań w Szkole Świętego Rocha.
     Stało się już też tradycją w naszej parafii, że w niedzielę poprzedzającą uroczystości odpustowe ku czci św. Rocha do sanktuarium przybywają osoby chore, starsze, niepełnosprawne wraz ze swoimi opiekunami. To taki parafialny dzień chorych. Święty Roch jest patronem chorych, więc przybywają tu do stóp Jego ołtarza, by złożyć swoje troski, niepokoje, prosić o ulgę w cierpieniu, bądź jeśli taka jest wola Boża o łaskę uzdrowienia. Ich obecność w sanktuarium jest dla nas świadectwo wiary oraz umiłowanie Jezusa i naszego Patrona. Chcą przeżyć w bliskości uroczystości odpustowych swoje spotkanie z Jezusem i Świętym Rochem. W tym roku Mszę św. w ich intencji sprawował ks. Mateusz Kasprzak, dyrektor Dom Księży Emerytów im. Jana Pawła II w Ostrowie Wielkopolskim.
     Rozpoczynając homilię kaznodzieja wskazał, że każda Eucharystia jest spotkanie z Chrystusem, który zstąpił dla nas z nieba, stał się dla nas pokarmem. Zaznaczył, że podczas Eucharystii nie tylko słuchamy słowa Bożego, karmimy się Ciałem Chrystusa, ale składamy podczas niej całą nasza codzienność, radości, troski, niepokoje. Podkreślił, że przynosimy na Eucharystię także nasze krzyże, które wpisane są w naszą codzienność. Ksiądz Mateusz zaakcentował, że ważne jest nasze nastawienie do krzyża choroby, cierpienia. Podzielił się z zebranymi świadectwem posługi w szpitalu, gdzie spotkał osoby, które przeżywały to doświadczenie w duchu wiary, przyjmowały sakramenty, oczekiwały na rozmowę z kapłanem, ale były i takie które buntowały się przeciwko Bogu, nie chciały skorzystać z sakramentu pokuty czy sakramentu chorych. Kontynuując kaznodzieja nawiązał do postaci proroka Eliasza, które stwierdził, że nie chce już żyć. Zaznaczył, że taka postawa może pojawić się i w naszym życie. Stawiamy pytanie po co cierpieć, może mamy poczucie, że jesteśmy dla kogoś ciężarem. Ksiądz Mateusz zaakcentował, że nie wiemy nigdy do końca jaki jest plan Boży dla nas w doświadczaniu cierpienia. Przypomniał, że Bóg posyła do proroka Eliasza anioła, aby mu pomógł, by miał siły podjąć zadanie, które miał jeszcze do wypełnienia. Następnie ks. Mateusz podzielił się z nami świadectwem osobistego zmagania się z chorobą nowotworową. Podkreślił, że w doświadczeniu choroby bardzo ważna jest otwartość serc, ufność do Boga, modlitwa. Przeżywanie cierpienia z Bogiem sprawia, że zawsze Ktoś będzie nad nami czuwał, nas umacniał. Takim umocnieniem są sakramenty – podkreślił kaznodzieja - wskazując w sposób szczególny na sakramenty uzdrowienia sakrament pokuty i pojednania oraz sakrament namaszczenie chorych. Kaznodzieja zachęcał do troski o chorych, o to by przyjęli sakrament namaszczenia.. Ksiądz Mateusz zaakcentował, że sakrament chorych nie jest ostatnim namaszczeniem, ale ma on umocnić ciała i duszę człowieka. Dziękujemy Księdzu Mateuszowi za skierowane do zebranych na Mikstackim Wzgórzu słowa, za wskazówki dotyczące przeżywania cierpienia i niesienia krzyża oraz za podzielenie się świadectwem swojego krzyża choroby.
     Następnie odczytana została specjalna modlitwa odmawiana przy udzieleniu sakramentu chorych. Wiele osób skorzystało z okazji i przyjęło sakrament chorych.
     Po Mszy św. został wystawiony Najświętszy Sakrament, a ks. Mateusz udzielał zebranym w sanktuarium i wokół niego błogosławieństwa lourdzkiego. W tym czasie odczytywałem wezwania z Litanii do Imienia Jezusa. Obchodzony 11. Sierpnia Dzień Chorych właściwie rozpoczyna uroczystości odpustowe. Dla wielu osób, które dziś przybyły do sanktuarium to jedyne w roku spotkanie z niebieskim Patronem. Przybycie na to Mikstackie Wzgórze wiązało się z wielki wysiłkiem, cierpieniem, ale przezwyciężali często siebie, by tu się w tym wyjątkowym dla nich dniu znaleźć. Ich obecność była dla nas pięknym świadectwem i wiary i zaufania Bogu.
     Dobrze, że z inicjatywy księdza kustosza Krzysztofa w scenariuszu uroczystości odpustowych pojawił się ten wyjątkowy dzień, Dzień Chorych. Mamy w ten sposób możliwość podziękowania chorym i starszym za ofiarowane w naszych intencjach modlitwy i cierpienia. Mamy okazję, by spotkać się z tymi, dzięki którym piękne i mające głęboki wymiar religijny zwyczaje zostały przekazane kolejnym pokoleniom. Chorzy, cierpiący i starsi są przecież skarbem Kościoła, parafii, rodzin.

Link do homilii
https://drive.google.com/file/d/1Hfph7SmiqOztjtpzLX6o4Ab1cHf0GnMm/view?usp=sharing



Zdjęcia