Nowennowy czas … dzień
piąty i szósty

11_12.08.2024r.

„Święty Rochu,
Wspieraj nas w potrzebach naszych
pośrednikiem naszym bądź.
Od choroby, cierpień, bólu,
Od bojaźni uchroń nas” ( pieśni)

     Piaty dzień naszego przygotowanie do uroczystości odpustowych przypadł w niedzielę. To dzień szczególny w naszych przygotowaniach do uroczystości odpustowych ku czci św. Rocha. To niedziela poprzedzająca uroczystości odpustowe ku czci naszego niebieskiego Patrona. Jest już tradycją, że w tę niedzielę obchodzimy Dzień Chorych. Starszych, Niepełnosprawnych, ale także ich opiekunów. W intencji tych osób sprawowana była Msza św. w sanktuarium o godz. 16: 00. Sprawował ją i homilię wygłosił ks. Mateusz Kasprzak. Jak wiemy św. Roch nie tylko opiekował się chorymi, ale także sam doświadczył cierpienia. Więc dobrze, że jest czas na takie modlitewne spotkanie.
     W niedzielny wieczór, sprawowana była także Msza św. połączona z nowenną. Sprawował ją i homilię wygłosił przygotowujący nas do parafialnego święta ks. Mateusz Kasprzak.
     Na początku homilii kaznodzieja podkreślił, że jednym z tematów przygotowań nowennowych jest troska o chorych, o tych, którzy doświadczają cierpienia, tych którzy doświadczają tego, co sprawia, że trudno na ich twarzach o uśmiech. Przywołując słowa Jezusa „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” kaznodzieja podkreślił, że słowa te są dla nas umocnieniem, bo Jezus nie zostawia nas samych. Zaakcentował, że Jezus pozostawił nam sakramenty. Przychodząc na Mszę św. składamy w ofierze całą naszą codzienność. Nawiązując do słów Ewangelii ks. Mateusz zwrócił uwagę, że mamy być naśladowcami Boga i kroczyć w życiu drogą miłości, gdyż i Jezus nas umiłował aż po ofiarę krzyża.
     Kontynuując ks. Mateusz zaznaczył, że Jezus pozostawił nam także dwa sakramenty uzdrowienia: sakrament pokuty i pojednania i sakrament namaszczenia chorych. Są to sakramenty, które mają uleczyć naszą duszę, dzieje się tak w sakramencie pokuty, ale także tak jak sakrament namaszczenia chorych mają być umocnieniem w czasie doświadczania cierpienia dla naszego ciała. Przywołując postać proroka Eliasza kaznodzieja podkreślił, że czasami w obliczu choroby pojawia się u nas pragnienie śmierci, zakończenia cierpienia, ale nie wiemy jaka jest wola Boża względem nas, jakie zadania przygotował dla nas.
     W dalszej części nauki rekolekcyjnej ks. Mateusz zachęcał do troski o chorych, cierpiących, do towarzyszenie im w doświadczaniu krzyża, ale także o zapewnienie im dostępu do sakramentów, szczególnie sakramentu uzdrowienia chorych. Zwrócił uwagę na potrzebę zmiany postawy wobec tego sakramentu. Zaapelował, by zatroszczyć się o chorych, którzy sa wokół nas tak jak czynił to św. Roch. Następnie Ks. Mateusz podzielił się świadectwem posługi kapelana w szpitalu, gdzie spotkał się z różnymi postawami wobec Boga osób doświadczających cierpienia. Kończąc kaznodzieja zachęcał do nieustannego budowania więzi z Bogiem i przyjmowania tego, czym nas obdarza, ale także prosić Go, by nas umacniał, pomagał nam i prowadził po naszych życiowych drogach.
     Po zakończonej Mszy św. odmówiona została modlitwa piątego dnia nowenny. Ku niebu kolejny raz popłynęło prośby i podziękowania złożone przez parafian, ale i pielgrzymów. W nauce rekolekcyjnej usłyszeliśmy zachętę do troski o chorych. Wśród odczytywanych próśb nie brakował tych związanych ze zdrowiem naszych bliskich. Były tez podziękowania za odzyskane zdrowie, za szczęśliwą operację. Było i wiele innych.
     Po zakończonej modlitwie była możliwość uczczenia relikwii poprzez położenie dłoni na relikwiarz prawej dłoni i uczynienie znaku krzyża. Ten krzyż był tak ważny w życiu naszego Patrona.
     Poniedziałek, dzień, w który tradycyjnie spotykamy się na Mszy św. i nowennie w naszym Diecezjalnym Sanktuarium św. Rocha był szóstym dniem przygotowań do wielkiego święta. Przy ołtarzu w tym dniu stanęli ks. kan. Andrzej Grabański i ks. Mateusz Kasprzak. Koncelebrze przewodniczył ks. kan. Andrzej. Naukę rekolekcyjną wygłosił przygotowujący nas duchowo do odpustu ks. Mateusz.
     Kaznodzieja zwrócił uwagę, że za każdym razem sięgając po Ewangelię ten sam fragment odbieramy nieco inaczej. Wskazał, że Ewangelia dana nam jest po to, byśmy ją czytali, słuchali i rozważali. Ksiądz Mateusz podzielił się z nami świadectwem rozważania Pisma Świętego w Kręgu biblijnym w seminarium. Podkreślił, że sytuacja, doświadczenia życiowe, atmosfera dnia codziennego decyduje o tym jak odbieramy dany fragment. Ksiądz Mateusz zwrócił uwagę, że ważna jest lektura Ewangelii i życie nią.
     Nawiązując do zapowiedzi śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa, kaznodzieja zwrócił uwagę na smutek uczniów. Podkreślił, że Jezus nie pozostawił uczniów samych, dlatego tematem głównym tej nauki była miłość do Kościoła utworzonego przez Jezusa, a jego fundamentem stał się Piotr. Kaznodzieja zaakcentował, że pytanie o miłość, które Jezus postawił św. Piotrowi stawia także każdemu z nas. Podkreślił, że mimo iż św. Piotr zaparł się Jezusa właśnie on stał się opoką, na której Jezus zbudował swój Kościół. Ksiądz Mateusz zwrócił uwagę na wspólnotę i miłość pierwszych chrześcijan, którzy gromadzili się na słuchaniu Słowa i łamaniu Chleba. Była to wspólnota, gdzie dbano nawzajem o siebie, gdzie wszystko było wspólne. Kaznodzieja wskazał, że ta wspólnota jest dla nas wzorem do budowania wspólnoty, w której my żyjemy. Nawiązując do słów credo podkreślił, że wyznajemy wiarę w Kościół, który jest naszą matką i nauczycielką, ale także miejscem troski o siebie nawzajem. Ks. Mateusz zaznaczył, że kiedy mówimy o kościele to często utożsamiamy go z budynkiem, w którym się gromadzimy. O ten kościół powinniśmy się troszczyć, to zadanie nas jako wspólnoty. Kontynuując kaznodzieja podkreślił znaczenie wspólnoty parafialnej, ale i kościoła parafialnego, który jest miejscem spotkania z Bogiem. Zaznaczył, że tej miłości do Kościoła i bliźnich możemy się uczyć od św. Rocha, ale i od św. Wawrzyńca, który, kiedy nakazano mu przynieść skarby Kościoła przyprowadził ubogich, chorych, cierpiących. Ksiądz Mateusz zaakcentował, że każdy człowiek jest skarbem. Dodał, że św. Roch był tym, który troszczył się o wspólnotę, o Kościół , w którym spotykają się ludzie święci i grzeszni. Kościół powinien być miejscem, gdzie mamy się wspierać, pomagać sobie. W Kościele każdy ma swoje miejsce.
     Ważne, warte ponownego pochylenia się nad nimi słowa wybrzmiały w poniedziałkowy wieczór w naszym sanktuarium. Zachęcają on do postawienia sobie pytania o moje poczucie odpowiedzialności za kościół – budynek, ale i Kościół – wspólnotę. Czy wystarczająco dbam i angażuję się w życie wspólnoty?
     Po zakończonej Eucharystii odprawiona została nowenna. Coraz więcej próśb o podziękowań składanych jest za wstawiennictwem naszego Patrona. Wierzymy przecież jest on naszym skutecznym orędownikiem.

ZA TWOJĄ SZCZEGÓLNĄ OPIEKĘ NAD NASZĄ WSPÓLNOTĄ PARAFIALNĄ-
DZIĘKUJEMY, CI ŚWIĘTY ROCHU

Link do 5 nauki rekolekcyjnej
https://drive.google.com/file/d/1KVFiKlqMgxPZBii06ga1TORPahWNWhXl/view?usp=sharing

Link do 6 nauki rekolekcyjnej
https://drive.google.com/file/d/16QnZmoOYsmPyDRRwaatNJBVKSfMO_yaK/view?usp=sharing